Roemenië 2016

Routekaart deel 1

Dag 1 Boxtel – Marktheidenfeld                 449 km                         1 juli 2016

Dag 11 Cisnadiaora – Burlusi                  267 km                                                11 juli 2016  

We zijn mooi op tijd bij de garage, waar men met 3 man sterk gaat kijken wat er precies aan de hand is met het brandstoffilter. Na het vervangen van het filter, blijkt het lampje nog steeds te branden en ligt het dus duidelijk aan de sensor zelf. Dit is niet ernstig en we kunnen met een gerust hart gaan rijden. We moeten € 50,00 afrekenen en geven de monteurs een flinke fooi. We rijden terug naar Saliste en beginnen daar aan de Transalpina-route. Het eerste stuk gaat over een smal weggetje langs leuke kleine dorpjes zoals Rod, Poiana Sibiului en Jina. In de laatste 2 dorpen staan prachtige huizen en kerken. De weg gaat met haarspeldbochten omlaag naar de DN67C waar de echte Transalpina begint. We hadden een bergpas verwacht, maar deze weg gaat dwars door de bergen zonder echte stijgingen, maar wat een prachtige natuur. Dichte naaldbossen op de hellingen en diverse prachtige meren. Langs de weg veel mooie bloemen. Deze weg was vroeger een herderspad, maar is later aangelegd door koning Carol de Tweede om zijn buitenverblijf beter bereikbaar te maken. De weg wordt daarom ook wel King’s Road genoemd. Na het tweede meer komen we bij een splitsing en nemen de DN7A. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want alhoewel deze weg weer door een schitterend groen berglandschap gaat en langs riviertjes en meren, is de weg ontzettend slecht met veel kuilen en gaten, hobbels en bobbels. Bij Voinesita wordt het gelukkig een stuk beter. Bij Brezoi komen we op de DN7, een goede, maar drukke weg die langs de rivier de Olt en diverse stuwmeren gaat. Ook erg mooi. We overnachten op de kleine camping Dragoske in Burlusi waar we weer hartelijk ontvangen worden. De eigenaars hebben een klein stukje grond waar ze wat caravans en huisjes verhuren en waar campers en caravans tussen kunnen staan. Leuk plekje.

Dag 14 Sighisoara – Bran                     148 km                                          14 juli 2016

Ons fototoestel heeft het begeven en foto’s maken met de i-pad is niet ideaal. We gaan vandaag proberen een nieuw fototoestel te kopen. Gisteren hebben we al geprobeerd iets te vinden in het centrum van Sighisoara maar ondanks alle vriendelijke hulp, niets gevonden. Iets buiten de stad zou een Altex zijn, een elektronica-keten. Helaas, ze blijken slechts 3 toestellen te hebben, de andere standaards en de vitrines zijn allemaal leeg. Ze verwijzen ons naar Brasov, een grotere winkel, en we moeten toch die kant op. We nemen de hoofdweg, maar echt vlug gaat dit niet. Het is een eenbaansweg waar ook fietsers, tractoren en paard- en wagens rijden. In Brasov vinden we makkelijk de winkel dank zij maps.me en Tomtom en hier blijken ze wat meer keus te hebben en een Engels sprekende medewerker, dus binnen een kwartier zijn we prima geholpen. We rijden daarna naar de Vampire-camping in Bran, iets ten zuiden van Brasov, een mooie camping met grote plaatsen. Eerst lekker buiten eten en daarna lopen we in een kwartier in de hitte van 33 graden naar het centrum van dit toeristische stadje. Daar aangekomen eerst maar wat drinken op een terrasje om daarna het beroemde “kasteel van Dracula” te bezoeken. Het dateert uit de 14e eeuw, is mooi van buiten met hoge, loodrechte muren en spitse verdedigingstorens en van binnen mooi gerestaureerd. Helaas is het erg druk en voetje voor voetje schuifelen we door de vertrekken via wenteltrapjes en krakende houten vloeren. Wel leuk, maar we hebben mooiere kastelen gezien. We lopen nog even langs de tientallen souvenirkraampjes en drinken nog wat op een terrasje om de gezellige drukte te bekijken. Terug op de camping zien we dat de hele camping ondertussen is volgepropt met caravans, tentjes en campers en er zijn vervelende herriemakende dronken Duitsers. Deze worden gelukkig door de eigenaar streng tot de orde geroepen zodat iedereen weer rustig buiten kan zitten. Een mooie camping, maar veel te druk. We vinden de kleine Roemeense campings veel leuker.

Dag 15 Bran – Cheia              196 km                                         15 juli 2016

We vinden 1 nacht genoeg op deze drukke camping. We hadden eventueel een nacht lager willen blijven om met de bus naar Brasov te gaan, maar gezien de staat van de bussen die we langs zagen rijden en de temperatuur van 33 graden, lijkt ons dat niet erg aanlokkelijk. We gaan proberen om met de camper een parkeerplaats te vinden in Brasov, maar dat gaat echt niet lukken. Het is verschrikkelijk druk en er is geen plekje te vinden. We doen nog even boodschappen in een buitenwijk en rijden dan zuidwaarts via de hoofdweg richting Boekarest. Een prachtige route door de bergen langs mooie wintersportplaatsen zoals Predeal en Sinaia, nu geliefde plaatsen om te wandelen. de bergen in te gaan met kabelbanen of de kastelen te bezoeken van Sinaia. Daarom ook hier alle parkeerplaatsen vol. De andere kant op richting Brasov is één lange file, inwoners van Boekarest en omgeving die weekend of vakantie komen vieren in de bergen rondom Brasov. We besluiten om richting Ploiesti te rijden en daar de 1A te nemen weer richting Brasov. Ook hier is het vrij druk. Eerst door een vlak landschap met veel graanvelden. In de dorpjes zien we opvallend veel waterputten bij de huisjes en we zien dat deze ook echt nog gebruikt worden. Oude vrouwtjes zitten aan kleine tafeltjes langs de weg om te proberen wat fruit of groente uit eigen tuin te verkopen of honing. Onderweg eten we op een parkeerplaats en komt een hele lieve hond om eten bedelen, dus maar een paar boterhammen met leverpastei gegeven. Heeft hij ook weer een goede dag. Daarna rijden we de heuvels in, een mooi groen landschap met veel bossen waar het riviertje de Teleajen doorheen stroomt. Ten zuiden van Cheia zijn een aantal illegale kampeerplekken langs het riviertje, het is er erg druk en dat zonder voorzieningen! Wij kiezen voor een kleine camping Mos Martin in Cheia, een stukje grond langs de weg met enkele vakantiehuisjes en plaats voor een 20-tal tenten of campers. We worden zeer vriendelijk ontvangen door de Roemeense beheerders en we worden onbeschaamd bekeken door de Roemeense families, die hier waarschijnlijk nog nooit een camper hebben gezien. Ze vragen zelfs hoe duur hij was. Maar ze zijn allemaal erg vriendelijk. We bekijken de Roemeense familietaferelen met belangstelling, buiten koken op een zelfgemaakt vuur en eten is een langdurende aangelegenheid en ze hebben veel plezier. Later komt de Roemeens/Duitse eigenaressen ons nog verwelkomen en een praatje maken. In het dorp staat een mooi klooster, waar ik naar toe wandel. Dick heeft het even gehad, het rijden in Roemenië is erg vermoeiend met de slechte wegen en de Roemeense chauffeurs die erg hard rijden, inhalen voor bochten en bellen tijdens het rijden. Het kleine klooster is prachtig, helder wit van buiten en van binnen beschilderd met fresco’s. De iconenwand is mooi versierd en verguld. Om de tuin met heel veel bloemen liggen de kloosterkamers, waar enkele popes wonen en die ook verhuurd worden voor gasten die rust en stilte zoeken. Een prachtig plekje. Daarna maak ik een wandeling over de beboste heuvels naar een mooie kloof waar een riviertje doorheen stroomt en waar prachtige bloemen en planten staan en waar vele vlinders en libelles vliegen. Terug gaat het door het dorpje waar enkele hotels met restaurant zijn. Er zijn nog veel meer wandelingen mogelijk in dit mooie gebied.

Dag 16 Cheia – Ozunca Bai             105 km                                         16 juli 2016

We rijden richting Brasov door een prachtig bergachtig landschap via een 1200 meter hoge pas met veel haarspeldbochten. De afdaling gaat langs velden vol met mooie wilde bloemen in allerlei kleuren totdat we bij de buitenwijken van Brasov komen, krottenwijken met kleine haveloze huisjes van zigeuners. Vreselijk dat zij zo moeten leven, ze worden in Roemenië ook vaak uitgestoten. Veel vrouwen dragen nog de bontgekleurde lange rokken, hele families zitten op houten karren getrokken door paarden. We worden enorm aangestaard dus rijden we maar gauw door naar het noorden door een vlak agrarisch gebied met voornamelijk graanvelden. In de dorpjes veel kraampjes met groente en fruit. In Premjer stoppen we bij de prachtige citadel met zijn dikke, witte muren waarin van binnen talloze slaapplaatsen waar tijdens de vele belegeringen de bevolking kon schuilen. Op de binnenplaats de kerk. We gaan vandaag naar camping The Valley in Ozunca Bai, gelegen in een mooi heuvelachtig natuurgebied. Het is wel moeilijk om er te komen, het ligt nogal afgelegen. Via een kleine pas met in de bochten kinderkopjes en een heel smal weggetje door het dorpje en het laatste stuk onverhard en smal, maar wel te doen. We worden hartelijk ontvangen door de Roemeense beheerders, die goed Engels spreken. Op de camping veel Roemeense gasten, die gezellig met de hele familie in tentjes kamperen en eten koken op een groot vuur. Er is een mooi zwembad bij. Later maken we kennis met de Nederlandse eigenaren. Ik had me verheugd op een mooie wandeling door dit prachtige gebied, maar dit wordt afgeraden. Er lopen veel schaapskuddes in de buurt met grote herdershonden, die agressief reageren op wandelaars. De eigenaars nemen zelf ook altijd grote stokken mee. Maar ik pas. Een middagje relaxen op deze rustige camping is ook lekker.

Dag 17 Ozunca Bai – Bicaz              180 km                                         17 juli 2016

We rijden weer verder noordwaarts. Het is zondag vandaag en in ieder dorp zie je de Roemenen netjes gekleed naar de kerk gaan of naar het kerkhof met bloemen. Wat opvalt in Roemenië is dat er zoveel prachtige kerkjes, kerken en kloosters staan, allemaal goed bijgehouden en de meeste helder wit geschilderd. Van de Roemeens-Duitse eigenaresse van een van de vorige campings hoorden we dat het geld van de EU daar naar toe gaat en niet naar de slechte wegen, kindertehuizen of bejaarden. Het gebied waar we nu doorheen rijden is heel lang Hongaars geweest en er wonen nu ook nog heel veel Hongaren. De borden die je tegenkomt zijn dan ook vaak tweetalig. In alle dorpen zie je weer veel ooievaarsnesten op de electriciteitspalen, blijft een mooi gezicht. Het mooiste gedeelte begint bij Gheorgheni, waar we de 12C oprijden, helaas wel een slechte weg. Deze gaat via een 1256 meter hoge bergpas naar het Lacu Rosa, het rode meer. Vroeger tijdens een aardverschuiving kleurde het water van het meer rood en knapten de bomen als lucifershoutjes af. De restanten van die bomen steken nog steeds boven het water uit, leuk gezicht. Je kunt hier ook een bootje of waterfiets huren om op het meer te varen. Het is zondag, dus alle Roemenen komen naar dit gebied om te picknicken en alles staat vol. Geen mogelijkheid om te parkeren. Dit geldt ook voor de mooie Bicazkloof waar we vervolgens doorheen rijden. We kunnen er amper door met de camper omdat aan beide kanten van de weg auto’s staan. Wat jammer, het is hier zo mooi. De steile rotswanden komen hier vlak bij elkaar en het riviertje de Bicaz stroomt hier doorheen met veel watervalletjes. En overal natuurlijk de souvenirkraampjes. Een prachtige route, jammer van de slechte weg en van de drukte. Anders hadden we hier mooi kunnen wandelen. We rijden verder naar motel Christina bij het stuwmeer van Bicaz, waar je tussen de vakantiehuisjes kunt overnachten. We maken nog een korte wandeling naar de stuwdam van waaraf je een prachtig uitzicht hebt op het meer. Op de dam ligt een grote berg met plastic afval wat uit het meer is gevist. De Roemenen zijn ook niet zo netjes, gooien ook hun afval gewoon in het water of langs de weg. Daarna begint het te regenen en valt de wandeling van 500 meter omlaag naar het meer letterlijk en figuurlijk in het water. Wat later hoost het en onweert het met fikse klappen. Het motel heeft een restaurant en we gaan er ’s avonds eten op het overdekte terras. Dick weer een forel, ik de mixed grill en 2 halve liters bier voor € 13,00.

Dag 18 Bicaz – Fundu Moldovei              243 km                                         18 juli 2016

De route vandaag gaat over weg 15 eerst 40 km langs het mooie Bicaz-stuwmeer. Helaas is het na de regen van gisteren nog steeds bewolkt, maar het uitzicht is prachtig. Helaas is de weg heel erg slecht. Bij Poiana Largului nemen we de gele weg 15B door enkele dorpjes met mooie huizen, die versierd zijn met prachtige houten balkons en veranda’s. Deze zullen we later deze reis in de provincie Moldavië nog veel vaker zien. De weg voert door het nationale park Vanatori-Neamt waar bizons leven in een reservaat. Het park is ook bekend vanwege de vele mooie kloosters die je via zijweggetjes kunt bereiken. Via Targu-Neamt rijden we naar Manastirea Humorului met de bedoeling om daar bij pension Christina te overnachten, maar het is ondertussen gaan hozen en de camperplaats ligt beneden in de tuin van het pension. Lijkt ons niet ideaal. We besluiten te gaan eten op de parkeerplaats van het klooster Humor en daarna dit te bezoeken. Het is een van de beroemde Bukovina-kloosters samen met die van Sucevita en Moldovita, beschilderd van binnen en van buiten met prachtige fresco’s. We betalen 5 Lei per persoon en 10 Lei voor het mogen maken van foto’s (maar dat mag niet binnen!). Het klooster valt van buiten erg tegen, veel fresco’s zijn vervaagd. Binnen zijn ze wel prachtig en worden op dit moment door een groep mensen gerestaureerd. De iconenwand is schitterend. Maar het geheel valt toch wat tegen. Ernaast staan 2 nieuwe kerken, veel mooier, maar gesloten op dit moment. Daarna rijden we naar camping De Vuurplaats in Fundu Moldovei, gelegen in een prachtige omgeving. Heuvels met bossen en weiden, riviertjes, mooie huisjes en houten schuurtjes, doet een beetje denken aan het Zwarte Woud. We worden vriendelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaars en krijgen veel informatie over de omgeving. Helaas kunnen we maar 1 nacht blijven, we moeten langzamerhand aan de terugreis beginnen.

Dag 19 Fundu Moldovei – Viseu de Sus             150 km                                         19 juli 2016

Helaas nog steeds bewolkt en fris vandaag. We gaan vandaag naar Viseu de Sus via de Prisloppas. Een hele slechte weg met veel gaten en bulten, die we met 30 km per uur kunnen rijden. Maar wat een mooie route! Door een heuvelachtig bosrijk gebied met riviertjes en dorpjes met een rijke variatie aan huizen. Oude vervallen houten huizen, mooie oude huizen versierd met hout, tegeltjes of pleisterwerk en grote nieuwe huizen. Als we langzamerhand klimmen naar de 1400 meter hoge pas zien we enkele zigeunerkampjes met huisjes van houten geraamtes bedekt met plastic. Wat een armoede. De mannen helpen hier met het kappen van bomen. Hier ligt het centrum van de houtindustrie. We hebben ook enkele met hout versierde kerken gezien en enkele oude houten kerkjes, waar dit gebied om bekend staat. Erg mooi. We rijden naar de camperplaats van Viseu de Sus bij het oude stationnetje, waar de spoorweg ligt die gebouwd is voor de houttransporten uit de bergen. Dit werd vroeger met stoomlocomotieven gedaan, op hout gestookt. Tegenwoordig wordt dit met diesellocomotieven gedaan en de stoomlocomotieven worden nu gebruikt voor de toeristentreintjes die gebruik maken van dezelfde spoorlijn. We kopen kaartjes voor morgen. We nemen een arrangement waarbij je een gereserveerde plaats krijgt met kussen, koffie met koek en een lunch. De rit duurt van 10.00 – 16.30 uur. Je kunt ook zonder arrangement boeken, maar dan is het vechten om een plaatsje op de houten bankjes. Normaal is er 1 rit per dag, nu zijn er 4 of 5. Een arrangement kost ongeveer € 20,00. Op het spoorwegterrein staan oude stoomlocomotieven die je kunt bekijken en rijtuigen van de Carpatia Express waar je kunt logeren en eten. De houttreinen komen ook een paar keer per dag binnen. Leuk om alle drukte te bekijken vanaf de camperplaats.

Dag 20 Viseu de Sus                                                                    20 juli 2016

We worden al vroeg wakker van de drukte op het parkeerterrein. De Roemenen komen al vroeg aan om de beste plaatsen in het treintje te bemachtigen. Er rijden vandaag 5 treintjes. Er wordt druk gerangeerd met de stoomlocomotieven en de oude rijtuigen. Leuk gezicht en leuk om het gesis en gefluit van de locomotieven te horen. Wij hebben het laatste treintje om 10.30 uur. Eerst even wat foto’s maken van de locomotief, houtwagen en de wagons, een aantal open rijtuigen en een aantal dichte. We krijgen onze plaatsen toegewezen in een dicht rijtuig , helemaal van hout van binnen met een kussentje. Dat is ook wel nodig want het wordt hobbelen gedurende de rit van 3 uur over 21,6 km. Er wordt onderweg een 3-tal keer gestopt om mensen de gelegenheid te geven om nog even boodschappen te doen, naar het “toilet” te gaan en koffie te drinken. Het is een mooie rit door het dal van het riviertje de Vaser, vroeger een brede rivier waar de gekapte boomstammen uit de bergen naar beneden dreven. Dit is nu niet meer mogelijk en wordt alles gedaan met treinen. Het eindpunt is een grote open plek midden in de natuur waar talloze picknickbanken staan. De meeste Roemenen hebben zelf grote tassen met eten bij zich, wij halen voor onze bonnen een barbecue-lunch, bestaande uit een bord met rijst, koolsalade, 2 worstjes en 2 varkenslapjes. Best lekker. We worden vermaakt met wat volksdansen en Roemeense muziek. Ook is het mogelijk om een wandeling te maken van 45 minuten, maar dat zagen we te laat. Na anderhalf uur beginnen we aan de terugreis en zijn om 16.30 uur weer terug. We blijven nog hier vannacht.

Dag 21 Viseu de Sus – Sapanta                89 km                                                   21 juli 2016

Vandaag een tocht door het binnenland via witte weggetjes op de kaart, maar die blijken op wat slechte stukken na, goed te doen. In het heuvelachtige landschap temidden van graanvelden liggen enkele authentieke dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Er wonen voornamelijk oudere mensen, die nog volop aan het werk zijn met harken en rieken om met de hand het hooi binnen te halen en dit op handkarren of op een draagbaar weg te sjouwen. Paard- en wagens zijn hier heel normaal. De oude vrouwtjes lopen nog in een soort klederdracht met zwarte wijde plooirokken tot op de knie, gebloemde bloezen en een hoofddoek. De dorpjes hebben kleine huisjes en allemaal een mooie oude houten kerk. Daar staat de streek Maramures bekend om, houten huizen, houten kerkjes, houten poorten. We rijden langs Bogdan Voda en Rozavlea en net voor Barsana, stoppen we bij het enorme houten orthodoxe kloostercomplex. Als we via de trap boven komen zien we temidden van prachtige tuinen met veel bloemen de mooie houten gebouwen staan, recent gebouwd, maar in traditionele stijl. Ongelofelijk wat er met hout gedaan wordt. We bewonderen de toegangspoort, de kerk met 2 verdiepingen, de kloostergebouwen en de prieeltjes. Dit is echt schitterend. Daarna rijden we via enkele andere oude dorpjes verder naar Sighetu Marmatiei, waar we bij de Lidl boodschappen doen. De eindbestemming voor vandaag is Sapanta, waar we eerst stoppen bij Het vrolijke kerkhof. Een houtbewerker kwam op het idee om de dood te verzachten door de graven te versieren met vrolijke blauwe houten kruisen waarop afbeeldingen van het beroep of persoonlijke leven van de overledene en een versje. Temidden van de graven wordt nu een nieuwe kerk gebouwd, ook met vrolijke kleuren verwerkt in de dakpannen en de toren en men is bezig met prachtige mozaïeken. Maar hij is nog lang niet klaar. Rondom het kerkhof veel souvenierwinkeltjes en overal in het dorp hangen zelfgemaakte kleden over de hekken voor de verkoop. 2,5 km verder ligt de kleine camping Poieni bij een restaurantje. We krijgen een mooi plekje naast het riviertje en genieten van de rust van de omgeving. Alleen maar weilanden en koeien en het ruisen van het riviertje. Eind van de middag komen de koeien zelf naar het dorp gelopen langs de camping en ook paarden lopen los. Twee paarden breken door het hek van de camping en Dick moet ze wegjagen. Daarna komen alle houtwagens uit de bergen. Echt landelijk hier. Je kunt in de omgeving ook goed fietsen, er is ook nog een houten klooster in Sapanta.

Routekaart deel 4

Dag 22 Sapanta – Tokaj               175 km                                                   22 juli 2016

Tijd om het prachtige Roemenië te verlaten. We rijden nog een stuk langs de Oekraïense grens door de noord-westhoek naar Satu Mare. Hier zien we toch een groot verschil met de rest van Roemenië. Langs de hoofdweg staan hele grote mooie nieuwe huizen en er wordt heel veel gebouwd. Bij de grens maken we nog even onze Lei’s op en sluiten aan in de rij voor de Hongaarse grens. Heel veel Roemeense busjes met aanhangwagens die weer auto’s of andere spullen gaan halen in het buitenland. En alles moet opengemaakt worden, ook onze camper. Na 3 kwartier zijn we er door, maar we blijken geen vignet te kunnen aanschaffen omdat het internet niet werkt. Bij het eerstvolgende pompstation kopen we er een en hopen dat we geen boete krijgen, want we hebben al camera’s gezien. We rijden door een saai vlak Hongaars landschap met graan- en zonnebloemvelden  via de hoofdweg en een stukje autobaan naar camping Tiszavirag in Tokaj, een mooie groene camping aan de rivier de Tisza. ’s Middags wandelen we naar het dichtbij gelegen dorp, centrum van de beroemde Tokaj wijnen. In de omgeving heuvels met wijngaarden en overal zijn wijnhuizen en wijnproeverijen. Het dorpje zelf is klein, heeft gezellige terrasjes waar we natuurlijk de Tokaj gaan proeven. We hebben nog gezellige gesprekken met handen en voeten met Polen en Roemenen, leuk. ’s Avonds gaan we eten op het buitenterras van de camping, maar er komt een enorme hoosbui zodat we naar binnen moeten vluchten. Het eten is niet duur maar kan beter, men is zeer kwistig met knoflook!

Dag 23 Tokaj – Tarnow       299 km                23 juli 2016

We willen terug door het zuiden van Polen, enkele plaatsen bezoeken die we graag willen zien. Hiervoor moeten we door Noord- Hongarije, een heuvelachtig gebied met de wijngaarden van de Tokaj en daarna door Slowakije, het minst mooie gedeelte helaas. Daarom plannen we hier geen overnachting, we zijn een paar jaar terug in de Lage en de Hoge Tatra geweest en dat was wel schitterend. Er is geen grens tussen Hongarije en Slowakije, maar bij de grens van Slowakije naar Polen worden de papieren weer gecontroleerd in de computer en moeten we de camper weer opendoen. Gelukkig duurt dit niet lang. Daarna rijden we binnendoor naar Tarnow. Opvallend zijn de vele dorpjes die aan elkaar gebouwd zijn als één lang lint met een mooi trottoir/fietspad erlangs. De dorpjes bestaan eigenlijk maar uit enkele vrijstaande huizen, die erg groot en nieuw zijn en mooie tuinen hebben. Af en toe een dorpje met een kerkje, school en winkel. Wat een luxe hier in vergelijking met Roemenië en Hongarije. Het landschap is golvend en het geheel maakt niet veel indruk op ons. We overnachten op camping Pod Jabloniami bij een motel/restaurant. Een prachtige kleine camping met eindelijk een goede camperservice. Dat hebben we wel gemist in Hongarije en Roemenië. Eerst lekker relaxen buiten in de schaduw na 300 kilometer. Daarna lopen we naar het historisch centrum van Tarnow, een kwartier lopen. Het kleine centrum heeft nog delen van de stadsmuur met daarbinnen het centrale plein met een prachtig stadhuis en heel veel terrasjes. Rondom het plein mooie oude huizen in renaissance-stijl. De kathedraal is zoals veel kerken gebouwd met bakstenen. Er is een trouwmis bezig, dus kunnen we de binnenkant niet goed bekijken. Er is toevallig een soort handwerkmarkt, allemaal kleine kraampjes met eigengemaakt spulletjes. We nemen een biertje op een terrasje in de schaduw op het mooie plein, want het is weer ruim 30 graden vandaag.

Dag 24 Tarnow – Krakow          115 km                               24 juli 2016

We rijden een stuk binnendoor vandaag langs enkele dorpjes met oude houten kerkjes. Het is zondag vandaag en alle kerken zitten bomvol, soms zie je de mensen zelfs buiten voor de deur geknield bidden. Het landschap is wat heuvelachtig met soms bossen en soms graanvelden en weilanden. Ook hier vinden we het niet zo interessant. We gaan naar camping Smok in Krakow, 5 km buiten het centrum gelegen. Een drukke camping, maar goed voor een nachtje. Rond 16.00 uur gaan we met bus en tram naar het centrum, kaartjes kun je in de bus kopen in de automaat met een pinpas/creditcard, 3,80 Zloty p.p. Het kaartje geldt ook voor de tram. Binnen 20 minuten staan we in de stad. Meteen valt de enorme drukte op, vooral veel jongeren. Als we op het grote plein komen, zien we een groot podium met een zanggroep en denken dat het gezellig wordt. Als er even later wordt gebeden, zien we dat we beland zijn in een katholiek 4-daags festival, het Mercy Festival. Overal in de stad lopen nonnen, paters, geestelijken en groepen jongeren uit de hele wereld en op veel plekken wordt er samen gezongen en gebeden. We bekijken dit gebeuren eens vanaf het gezellige terras van het Hard Rock Café naast de mooie St. Mary’s kerk. We bevinden ons op de prachtige grote markt van Krakow, deze dateert uit de 13e eeuw en is een van de grootste Middeleeuwse pleinen van Europa, omringd door mooie paleizen, kerken en huizen. Midden op het plein de Lakenhal, de Raadhuistoren en een groot sculptuur van een hoofd. Overal is er entertainment van muzikanten, living statues en andere artiesten. En tientallen terrassen, wat gezellig! Daarna lopen we via de Grodzka met veel winkels, restaurantjes en kerkjes naar de burchtheuvel Wawel aan de oever van de Wisla. Hier bevinden zich een aantal historische gebouwen waaronder de Wawelkathedraal. In een leuk restaurantje in de Grodzka gaan we op een terrasje eten en proeven de Poolse wijn, Pools bier en de Poolse pierogi, een soort dumplings met vleesvulling, lekker! Heel apart is de rekening van 105,00 Zloty. Op de bon staat daaronder wat je moet betalen als je de service goed, heel goed of excellent vindt. Zie foto. Daarna lopen we nog even door het centrum en de straten eromheen. Wat een prachtige en gezellige stad! We nemen een taxi terug naar de camping voor € 7,00.

Dag 25 Krakow – Osiek                75 km                                       25 juli 2016

We gaan vandaag Auschwitz oftewel Oswiecim bezoeken, het voormalige concentratiekamp van Hitler uit de 2e Wereldoorlog. Als we aankomen zien we een gigantische politiemacht die het verkeer via andere routes naar de parkeerterreinen leidt. Vele bussen met groepen jongeren. Het schijnt vandaag Wereld Jongeren Dag te zijn en de paus komt hier ook naar toe. We worden dan ook grondig gecontroleerd als we naar binnen gaan. Helaas is een groot deel van het kamp afgesloten vanwege veiligheidsmaatregelen, erg jammer. We volgen de gemarkeerde wandeling door het kamp langs de barakken, dubbele rijen met prikkeldraad en schrikdraad, wachttorens en de gaskamers. Verschrikkelijk wat hier gebeurd is. Via borden met uitleg, tekeningen en foto’s wordt het verhaal verteld. De Duitsers hebben hier minstens 1.1 miljoen mensen vermoord, grotendeels Joden maar ook Polen, zigeuners and Russische krijgsgevangenen. Zeer indrukwekkend. Je kunt van hier met een gratis bus naar het 2,5 km verder gelegen kamp Birkenau, maar je kunt niet met de bus terug, zeer vreemd! Met de hitte van 33 graden houden we dit voor gezien. We gaan nog even boodschappen doen bij de Carrefour in Oswiecim en rijden daarna naar de 15 km verder gelegen camping Molo in Osiek, een prachtige camping bij een hotel, zwembad en meertje. Nadat we een uurtje buiten hebben gezeten, wordt het pikdonker en gaat het onweren en regenen. Jammer, maar het koelt wel lekker af. Later in de avond komt de zon weer tevoorschijn en kan ik nog een mooie wandeling van 2.5 km om, het meertjes maken met een mooie zonsondergang.

Dag 26 Osiek – Zittau       446  km                                   26 juli 2016

Vandaag maar eens een flink stuk rijden, we gaan proberen Duitsland te bereiken. Tarnow was wel aardig, Krakow was prachtig, Auschwitz was indrukwekkend, maar verder heeft dit deel van Polen ons nog niet echt enthousiast gemaakt. Maar we hebben deze reis ook niet zoveel tijd, we zullen nog een keer terug moeten. We nemen de autobaan, slechts voor een deel ervan moet een paar euro tol betaald worden. De rit is saai, door golvend of vlak landschap met voornamelijk graanvelden. Maar het schiet lekker op en rond 15.00 uur zijn we op de camperplaats van Zittau, gelegen in de uiterste hoek van Duitsland vlakbij het drielandenpunt met Polen en Tsjechië. We vinden een mooi plekje met uitzicht op de geitjes in de ernaastgelegen weide. Over het viaduct komen af en toe wat treintjes langs en over de andere spoorlijn een paar keer per dag een stoomtrein. Je kunt goed fietsen in de omgeving, ook naar Polen en Tsjechië. Eerst even lekker uitrusten van de lange rit in de zon en daarna lopen we de 1,5 km naar het stadje. Het kleine  historische centrum heeft mooie pleinen met oude huizen, gebouwen en kerken. Leuk om even doorheen te wandelen. Bij het historische Wirtshaus gaan we eten. Een oud gebouw met gewelven en een leuke binnenplaats met bloemen en klimop, waar we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen.

Dag 27  Zittau – Obernissa        343 km                                        27 juli 2016

We rijden naar Dresden in de stromende regen, maar willen toch wat van de stad zien. Als we op de parkeerplaats aan de Elbe parkeren (is ook tevens camperplaats), is het gelukkig droog. Het is slechts 250 meter lopen via de Augustus-brücke naar het centrum. Vanaf de brug over de Elbe een prachtig uitzicht op al de mooie gebouwen van Dresden, die voor een groot deel aan de rivier liggen. Het Residenzschloss, het Zwinger, een voormalige paleis nu museum, de mooi gerestaureerde Frauenkirche en de Hofkirche. Het is gezellig druk in de straten met prachtige hoge huizen. Wat een mooie stad. Na een paar uren rijden we weer in de stromende regen verder over de autobaan en vinden in Obernissa een kleine camperplaats in een heel klein dorpje met uitzicht op de koeien in de boomgaard en de korenvelden. Ondertussen schijnt de zon weer en genieten we van de rust op dit mooie plekje.

Dag 28  Obernissa-Rüdesheim       315 km                                      28 juli 2016

Net zoals iedere reis die via Duitsland gaat, eindigen we onze reis weer in Rüdesheim op camping Richter. Zo snel mogelijk via de autobaan vandaag, zodat we daar  om 13.00 uur aankomen. Een prachtige camping, maar nu in het hoogseizoen wel erg druk. ’s Avonds gaan we lekker eten in een restaurantje in het gezellige centrum en daarna genieten van een biertje, een wijntje, een dansje en live muziek in de mooie Weingarten van Gasthof Lindenwirt in de Drosselgasse. Meer informatie over Rüdesheim in onze andere reizen, gebruik de zoekfunctie.

Dag 29 Rüdesheim -Boxtel               320 km                                         29 juli 2016

Het zit er weer op. Nog even het mooie stuk langs de Rijn tot aan Koblenz en daarna autobaan tot aan Boxtel. We kijken terug op een mooie reis. Roemenië is een prachtig land met veel variatie in landschap, dorpjes en steden. Transsylvanië is heel afwisselend omringd door hoge bergen, heeft mooie steden, leuke dorpjes en veel kastelen. Moldavië is heuvelachtig met veel bossen en heeft prachtige kloosters en kerkjes. In Maramures lijkt de tijd af en toe te hebben stilgestaan met zijn oude dorpjes, houten kerkjes, boeren die hun stukjes land met de hand bewerken en paard- en wagens gebruiken. Helaas zijn de wegen vaak erg slecht, vooral de binnenwegen. De Nederlandse campings waren prima, de Roemeense wat minder qua sanitair, maar op leuke plekjes temidden van andere Roemeense kampeerders. De Roemenen zijn heel aardig en gastvrij. We gaan zeker nog een keer terug, want we hebben nog lang niet alles gezien. Gereden: 5444 km.